κατατονώ

κατατονῶ, -έω (Μ)

(επιτ. τ. τού ατονώ)

γίνομαι τελείως άτονος, εξασθενώ, αδυνατίζω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ἀτονῶ «είμαι εξασθενημένος»].